 |
| Friedrich August von Hayek |
فردریش فون هایِک در مقاله زیر از اقتصاددان بودن میگوید و تاکید میکند که اقتصاددانی، نقش اجتماعی دشواریست چون عمدتا باید به هزینه هر عملی هشدار دهد و بلندمدت را در نظر بگیرد زیرا احتمالا منافع کوتاهمدت به بهای گزافی به دست میآیند که در آینده پرداخت خواهند شد. همچنین اشاره جالبی به کسلکننده بودن علم اقتصاد در وهله اول میکند و این که دانش ما از مسائل اقتصادی بسیار اندک بوده و دقیق نمیدانیم که اقتصاد در واقع چیست در حالی که به طور روزمره هم با آن سر و کار داریم؛ یعنی درک ما از فلان گیاه یا عضو بدنمان بیشتر است تا نحوه مبادله و جریان ثروت که اموری هستند بسیار انتزاعیتر و در عین حال بیشتر با همین امور هم برخورد داریم و طبیعتا عقیدهای در مورد آنها پیدا خواهیم کرد. همان عقیدهای که حتی بسیاری از اقتصادخواندهها بیتوجه به وظیفه خطیر پیگیری حقیقت در حرفه علمی، تلاش میکنند تا آنها را به وسیله ابزار علمی توجیه نمایند.
این سخنرانی که در مدرسه اقتصاد لندن (LSE) و در سال ۱۹۴۴ ایراد شده درست در زمانیست که ایدههای کینزی در حال جاافتادن هستند و توصیههای هایک به اقتصاددانان در لزوم توجه به بلندمدت و دوری از وسوسه پذیرفتهشدن توسط جامعه کنایههای آشکاری به کینز و برنامه پژوهشی او هستند.
متن کامل سخنرانی هایک (انگلیسی):
https://mises.org/wire/being-economist
